De pathologia ulceris chronici ventriculi : dissertatio inauguralis medica quam consensu et auctoritate gratiosissimi medicorum ordinis in Academia Christiana Albertina / scripsit Fridericus Guilielmus Schlaikier.

  • Schlaikier, Fridericus Gulielmus.
Date:
1854
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: De pathologia ulceris chronici ventriculi : dissertatio inauguralis medica quam consensu et auctoritate gratiosissimi medicorum ordinis in Academia Christiana Albertina / scripsit Fridericus Guilielmus Schlaikier. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    8/10 (page 8)
    qui nonunquam ad eructationem ipsam producitur. Liquor tum perspicuus, pituitarius in os ejicitur, qui auctore Frerichsio viro doctissimo mox acidus, mox neutralis, plerumque vero alcalicus est. Plerique auctores antiquiores hunc liquorem ventriculi succum esse putaverunt, nonnulli pituitam habuerunt. Frerichsius saepius analyses hujus massae chemicas instituit et ubique qualitates chemicas cum iisdem pituitae consentire animadvertit. Ipse haec praedicat: salivae secretio in chronicis ventriculi morbis fere semper intenditur, interdum ad salivationem ipsam usque. Haec larga pituitae copia per noctem, dum dormitur, devoratur et mane eructatione rursus expeditatur. Mea de haec re sententia cum Frerichsii sententia nequaquam convenit. Quod ad profusam salivae secretionem pertinet, eam in ventriculi ulcere numquam animad. verti, immo aegroti omnes, nullo paene excepto, siccitatem quandam oris praecipueque pharyggos se aegre ferre questi sunt et pituitae secretio revera rara adesse visa est. Plerumque oris liquorem statim post cibum consumptum incertum deprehendi, in paucis casibus etiam acidum. Eructatus liquor ubique valde acidus fuit, et propius ad ventriculi succi naturam, quam ad pituitae qualitatem accedere in universum visus est, etsi cum hac comixtus fuerit, quod vitari vix potuit. Si liquor, de quo quaeritur, ventriculi tum, quum aegrotus neque cibum neque potum consumpserit, e ventriculo ipso profluit, haud scio quid esse possit nisi succus gastricus cum pituita, nuper de- vorata, aut in ore ipso accedente commixtus. Atque succum gastricum esse ideo existimo, quia liquorem tam liquidum, quam pituita est, etiamsi revera ejus copia tanta per noctem devorata sit, ad mane usque in ventriculo remanere minime proba- bile esse videtur et ab iis plane discedit et alienum est, quae experimentis de liquo- ribus in ventriculo evanescentibus probata sunt. In doctrina de concoctione prolata ipse Frerichsius temporis spatium admodum breve liquores in ventriculo perdurare judicat. Ceterum analysis chemicae ab eo institutae auctoritatem non repudiandam habeo et, si in casibus ab eo exploratis liquor inventus est, qui ad pituitae naturam accederet, sine dubio pituitam fuisse concedo. Error enim, quod meum est judicium, eo ortus est, quod liquor iste non a ventriculo, verum ab ore ipso profectus erat, quod judicium postea probare tentabo. Quod si liquorem, de quo agitur, succum gastricum esse arbitror, illud mirum videri potest, quod copia ejusdem tanta, prout res est, simul eructari dicitur, quam- vis pro rerum conditione vulgari, nisi concoctione, paullum aut nihil succi gastrici secernatur. Attamen experientia demonstratur, exiguam mucosae irritationem sufficere, ut secretio tempore quam potest brevissimo ad gradum summum producatur. Ulcus chronicum ventriculi satis frequenter harum irritationum occasionem offert, quae non solum ut major concoctionis succi copia effundatur, verum etiam, si graviores exsis- tunt, ut in ventriculo et oesophago motus antiperistaltici exoriantur, efficiunt. Hac